Nog steeds niet fit maar wel weer na een lange nacht slapen ging om 07:00 uur de wekker. Een lekkere warme koude douche moest voor wat meer verkwikking zorgen en even later liepen de stad in op zoek naar een plek voor ons ontbijt. We troffen een echte bakkerij waar verse stokbroden waren gebakken. Een overblijfsel van de Franse kolonisatie enkele decennia geleden. We kochten er een pot jam bij en hebben heerlijk ontbeten.
Al vroeg ging de woensdagmorgen de wekker. Om 07:00 moest iedereen klaar staan voor vertrek en zo geschiedde. Ik was nog niet 100, had nog de nodige koorts maar stapte wel op mijn fiets en de tocht van 10 kilometer naar de boot was goed te doen. Onze fietsen en tassen werden op het dak van de boot gelegd en indien gewenst kon je erbij gaan zitten maar ik koos voor een zitplek in de boot waar ik nog twee uurtjes heb geslapen. In Kampong Chhang werden we door een ander bootje van de boot afgehaald en naar de kade gebracht. Dit tot de interesse van de vele andere passagiers, voornamelijk toeristen op weg naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja en de plaats waar met een tussen stop in Oudong ook naar toe gaan.
Drie volle dagen verbleven we in een volgens reisleider Frits ‘luxe’ hotel, volgens ondergetekende een simpel drie sterren hotel, volgens TripAdvisor de nummer 192 van de 270 hotels in deze toeristische plaats Siem Reap in Cambodja, waar jaarlijks ruim een miljoen toeristen komen om de tempel Angkor wat en de vele tempels daar om heen te bezoeken. We hebben prima geslapen op de te harde bedden, het ontbijt met toast, gebakken eieren, chemische sinaasappelsap en uiteraard rijst was redelijk te noemen, lampen werkten niet waardoor we ’s avonds romantisch de dag door namen onder tl-verlichting, het sanitair was gedateerd, de hordeuren vallen bij het minste of geringste naar beneden en na een bezoek van de schoonmaaksters hadden we een kamer vol muggen. Komt de meegenomen klamboe toch nog van pas. Afijn, los van alle klaagzang hebben een paar leuke dagen in Siem Reap doorgebracht. De eerste twee dagen hebben we per Tuktuk de tempels van Angkor bezocht. Een vriendelijke en Engels sprekende chauffeur bracht ons heen waar we heen wilden, gaf ons tips en vertelde wat over de tempels.
Jankende kinderen, pratende mensen, muziek in de nacht, gerommel op de gang, een preek van een of andere priester om vijf uur ’s morgens door de speakers en een kussen waarmee je een raam kunt ingooien. Goedemorgen deze zaterdag morgen!
Le Fournil de Sébastien
Het ontbijt bestond bij ons uit de gisteren gekochte komkommertjes en watermeloen op een bedje van malaria, vitamine en visoliepillen. Om 08:00 uur stonden we allemaal klaar bij het restaurant voor een autoritje tot op 50 kilometer van Siem Reap. Vanaf daar fietsen we verder naar ons luxe hotel. Vervangend reisleider Gerrit belt nog eens met de restaurant eigenaar en even later komt er een pickup truck voorgereden en worden de fietsen opgeladen en wij op de achterbank gevouwen.
American Breakfast stond er te lezen op de menukaart. Toast met gebakken eieren stond er op het plaatje. Maar net als alles hier kun je daar niet op vertrouwen en wat het wederom noodlesoep of rijst. Niet dat het niet lekker is, integendeel, het is heerlijk. Maar een beetje meer variatie zou geen kwaad kunnen. Die variatie vind ik uiteindelijk in oliebollen! Qua vorm zien ze er net even anders uit dan bij doen. Qua smaak zijn ze hetzelfde!
Limburgs Mooiste
Vandaag staat een etappe op het programma van 75 kilometer die doet denken aan ‘Limburgs Mooiste’. Veel heuveltjes in een glooiend landschap op weg naar de grens met Cambodja. We stoppen bij een prachtige wat waarvan we de restauratie steunen door een nieuwe dakpan voor de kopen, waar we onze namen op mogen schrijven.
Een keer geen noodlesoep als ontbijt. Gisteravond bij de plaatselijke supermarkt diverse yoghurtjes en noten gehaald. Naast die supermarkt zag ik een koffie zaak. Een echte. Geen gore ijskoffie maar echte Black Coffee Americano. En thee. En daar hadden we zin in. Dus ontbeten we op het ressort de de stad in voor koffie.
Chinese Opera
Bij het koffietentje aangekomen waren ze druk bezig met het ophangen van vuurwerk. Lange slierten kabaalmakers werden aan de gevel gehangen ter ere van een “Chineese Opera” en een draak in de straten van Kantharalak. Althans dat is wat we begrepen uit het voor ons gebrekkig Engels, voor die plek goed Engels van de dame van het koffietentje. Wellicht dat de dame in kwestie met de opera een optocht bedoelde want even later vielen we midden in een optocht met Chinese draken, een fanfare en verkleedde mensen. Het Kantharalakse equivalent van de Rodermarktparade maar dit keer zonder oom Evert bijgestaan door onze eigen Dingens voorop.
De Fietstoerist, Frits, wij mogen Frits zeggen. Hij is de man die ons door Thailand en Cambodja gaat leiden. Voor zijn stage van zijn studie naar Azië vertrokken en daar blijven hangen lazen wij op zijn website. Met de informatie die we op zijn site lezen, schatten we hem een jaar of 45 à 50. De foto die we van hem zagen is naar ons vermoeden al sterk verouderd. We hebben veel contact gehad via de mail maar hem nog nooit in levende lijve gezien of gesproken. Niet zo gek natuurlijk daar hij in Vietnam woont. Maar hij zou ons opwachten bij aankomst op het vliegveld van Ubon Rachanogwat.
Niet anders dan een normale doordeweekse vrijdagmorgen ging afgelopen vrijdag de wekker. Het enige verschil was dat ik nu niet op de fiets sprong om naar het werk te gaan. In plaats daarvan was het douchen, ontbijten, huis netjes maken en in de al gepakte auto stappen om de hond weg te brengen en door te reizen naar Schiphol.
Vier weken weg
Anderhalf jaar zijn we er mee bezig geweest. Was het eerst twijfelachtig of het allemaal wel door ging, kwam er begin dit jaar witte rook. Ruim drie weken fietsen door Thailand en Cambodja. Daar hebben we zelf nog een paar dagen Bangkok achteraan geplakt en samen met de reis dagen betekend dat vier weken weg uit het vertrouwde Nederland. En veel verder dan ooit te voren want verder dan Italië ben ik nog nooit gekomen en verder dan Londen heb ik nog nooit gevlogen.
